الحقُّ مَعَ علی وَ علیٌ معَ الحقّ

طبرسی از احمد بن همام می نویسد :در زمان حکمرانی ابوبکر ،نزد عبادبن صامت آمدم .گفتم :"ابو عماره آیامردم ،پیش از انکه ابوبکر خلیفه شود ،او را برتر می دانستند ؟وی پاسخ داد :

ابو ثعلبه ،وقتی ما خاموش مانده ایم ،شما هم چیزی نگویید و بحث نکنید . به خدا سوگند ،علی بن ابی طالب سزاوار تر بود ،کما اینکه رسول خدا برای نبوت شایسته تر از ابو جهل بود . تازه بیش از این برایت بگویم :روزی در محضر رسول خدا بودیم . علی و ابوبکر و عمر به در خانه ی رسول خدا آمدند. ابوبکر داخل شد و سپس عمر و پشت سر آنها علی علیه السلام ،پنداری خاکستر بر صورت رسول خدا پاشیدند .

پیامبر فرمود :علی ،آیا این دو بر تو پیش می تازند،حال آنکه خداوند تو را امیر انهاقرار داده است ؟؟!

ابوبکر گفت :"فراموش کردم یا رسول الله !"

و عمر نیز گفت :"اشتباه کردم یا رسول الله !"

رسولخدا فرمود :نه فراموش کردید و نه اشتباه ،گویا من آن روز را بر شما می بینم که فرمانروایی علی را گرفته اید وبا او به نبرد برخاسته اید . دشمنان خدا و رسول خدا نیز شما را در این کار یاری کرده اند . گویی می بینم که مهاجران را رها کرده اید و انصار بر سر دنیا شمشیر به صورت یکدیگر می زنند . می بینم که اهل بیتم ستمدیده از آنچه که بر سر انها رفته است ،در جای جای مدینه پراکنده اند .

سپس رسول خدا آنقدر گریست که اشک هایش جاری شد . سپس فرمود :علی صبر کن ،صبر کن تا خدا امر خود را فرو آورد . لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم . تو برای صبر خود روزانه پاداش هایی می گیری که حتی دو فرشته نگارنده ی اعمال هم نمی توانند آنها را به حساب آورند . اما وقتی به حکومت رسیدی آنگاه دیگر شمشیر است و شمشیر ،کشتن است و کشتار تا مردم به امر خدا و رسولش بازگردند . تو برحقی و کسی که با تو بستیزد ،بر باطل . فرزندانت نیز پس از تو بر حقند و دشمنانشان بر باطل .