آدمى در جهان نشانه است و تیرهاى مرگ بدو روانه ، و غنیمتى است در میان و مصیبتها بر او پیشدستى کنان . و با هر نوشیدنى ، ناى گرفتنى است و با هر لقمه‏اى طعام در گلو ماندنى ، و بنده به نعمتى نرسد تا از نعمتى بریده نشود ، و به پیشباز روزى از زندگى خود نرود تا روزى از آنچه او راست سپرى نشود . پس ما یاران مرگیم و جانهامان نشانه مردن ، پس چسان امیدوار باشیم جاودانه به سر بردن ؟ و این شب و روز بنایى را بالا نبردند جز که در ویران کردن آن بتاختند و در پراکندند آنچه فراهم ساختند . [نهج البلاغه]
 
چهارشنبه 91 اردیبهشت 20 , ساعت 11:16 صبح

حضور قلب

یکی از ویژگی های استاد علامه طباطبایی دائم الذکر بودن ایشان بود .حتی نقل شده است که :

در اواخر عمر که دچار کسالت شدید و عصبی بودند حتی نزدیکان را نمی شناخت و از خورد و خوراک غافل بود . یعنی اگر لیوان اب به دستش می دادند تا نمی گفتند بخور نمی خورد . ولی در همان حال اهسته ذکر می گفت . و به یاد خدا بود و گویی در عالم دیگری بود .

در لحظات اخر عمر یکی از شاگردان خصوصی ان حضرت از علامه پرسیدند چه کنم در نماز حضور قلب داشته باشم ؟برای شنیدن بیانات استاد گوشم را نزدیک دهانش بردم چند بار فرمودند :توجه ،مراقبه ،توجه ،مراقبه ،بیاد خدا باش و خدا را فراموش نکن ...



لیست کل یادداشت های این وبلاگ